Pauleeen95's soup

“ Była bardzo wysoka, nosiła spodnie do sandałów, albo baletki do sutych spódnic, potrafiła wypić każdy mocny trunek w każdej ilości, dwa razy poroniła, pisywała opowiadania o zwierzętach, malowała jeziorne pejzaże, zaczynała już hodować tego raka, który miał ją zabić w wieku lat trzydziestu trzech i wydawała mi się beznadziejnie nieatrakcyjna. Wystawcie więc sobie moje zaniepokojenie, gdy na kilka sekund przed odjazdem (ona i ja staliśmy w korytarzu) Jean wiecznie drżącymi palcami wzięła mnie za skronie i ze łzami w promiennych niebieskich oczach spróbowała - bez powodzenia - przywrzeć ustami do moich ust. - Szerokiej drogi - powiedziała. Ucałuj ode mnie swoją córkę. Huk piorunu wstrząsnął domem, a ona dodała: - Może gdzieś, kiedyś w jakichś mniej żałosnych czasach znów się spotkamy. - (Jean, czymkolwiek i gdziekolwiek jesteś, w ujemnej czasoprzestrzenie czy w dodatnim duszoczasie, wybacz mi całą tę scenę, łącznie z nawiasem). ”

Reposted from gabrysiowa via cytatyzksiazek

“ Wszyscy mamy takie nasycone przeznaczeniem obiekty - dla jednego będzie to krajobraz powracający jak echo, dla innego liczba - jedno i drugie starannie wybrane przez bogów, żeby przyciągało zdarzenia szczególnie dla nas znamienne: tutaj John zawsze się potknie; tu serce Jane zawsze pęknie. ”

Reposted from gabrysiowa via cytatyzksiazek

“ - Nie - powiedziała. - Wykluczone. Już prędzej wróciłabym do Kuku. No, bo... Szukała słów. Telepatycznie jej podpowiedziałem ("On złamał mi serce. A ty złamałeś mi tylko życie"). ”

Reposted from gabrysiowa via cytatyzksiazek

“ Jeśli zdecydujesz się kiedykolwiek odejść od kogoś nie zapomnij o tym aby się z nim pożegnać. 
I bez względu na to co łączyło Cię z tym człowiekiem, nie uciekaj bez słowa.
Nikt z nas nie zasługuje na takie zakończenie.
Gdy emocje już opadną, miej odwagę spojrzeć prawdzie w oczy
nim odejdziesz na zawsze. ”

Reposted from hormeza via prettyboys

“

721/2015

Co to jest czułość - Magda Czapińska

Rozdajemy pocałunki, słowa, wiersze...
Umawiamy się na kwadrans w siódmym niebie.
Wieczorami się boimy samotności
Z lęku przed nią przytulamy się do siebie

Potem nas budzi chłód poranka
I pewność się wynurza z mgły
Że ta dziewczyna śpiąca obok
To znów nie ty, nie ty
Nie ty

Co to jest czułość?
Nie pamiętam,
Co to jest miłość?
Nie wiem.
Więc czego szukam
Tak zachłannie
Po drodze gubiąc
Siebie?

Rozdajemy pocałunki, słodkie kłamstwa...
Jak żetony, jak drobiazgi bez znaczenia
Potem serca cerujemy jak kieszenie
I wmawiamy sobie, że miłości nie ma

Nasza planeta za loty ptaka,
Taki błękitny kolor ma.
Nasza planeta pełna smutku
Wygląda jak ogromna łza

Co to jest czułość?
Nie wiem.
Co to jest miłość?
Nie wiem.
A jednak szukam jej
Codziennie,
Żeby odnaleźć
Ciebie

”

Reposted from avooid via poezja

“

723/2015

Piosenka szalonego jakiegoś przybłędy - Edward Stachura

Skąd idę, skąd? 
Nie wiecie, nie? 
Skąd idę więc? 
A czy ja wiem!

Jak zowią mnie, 
Pytacie się? 
Jak zowią więc? 
Zakuty Łeb.

A ja, ja się śmieję 
Ja znam bory, knieje, 
Ja znam ostatnie ziemskie łąki, 
Nad kwiatami tam brzęczą złote bąki 
W rzece niezatrutej baraszkują pstrągi. 
Zwierzęta mówią po Polsku! 
Listowie nie szumi o wojsku. 
Symbole się włóczą samopas 
Promienie słońca siadają na oczach 
I nikt już nie pognębi mnie".

Co robię tu, 
W tym cudzym śnie? 
Co robię wiec? 
Znalazłem się!

Gdzie pójdę stąd? 
Nie wiecie, nie? 
Gdzie pójdę więc? 
A czy ja wiem.

”

Reposted from avooid via poezja